کد مطلب:34026 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:136
نمونه ی ترجمه «من نصب نفسه للناس اماما فلیبدا بتعلیم نفسه قبل تعلیم غیره و لیكن تادیبه بسیرته قبل تادیبه بلسانه و معلم نفسه و مودبها اق بالاجلال من معلم الناس و مودبهم.»[2]. كسی كه نصب نمود نفس خود را برای مردمان امام و پیشوا، یعنی هر كه خود را پیشوای مردمان گردانید، پس واجب است بر او كه ابتدا كند به تعلیم دادن و آزمودن نفس خود را به آداب و احكام اسلام پیش از تعلیم دادن غیر خود را، تا تعلیم او بر وفق قوانین شریعت باشد و باید كه باشد ادب ساختن و تعلیم دادن او غیر خود را به سیرت و فعل جمیل خود پیش از ادب كردن او به زبان خود، زیرا كه فرمان بردن مردمان به افعال بیشتر است از فرمان بردن ایشان به اقوال. و آموزاننده ی نفس خود و ادب كننده ی آن سزاوارتر است به تعظیم و تكریم از آموزاننده ی مردمان و ادب كننده ی ایشان به مكارم اخلاق و محاسن اعمال.[3].
ترجمه و شرح مولی فتح الله كاشانی، درگذشته به سال 988 هجری. وی از عالمان برجسته و از فقیهان و متكلمان و مفسران گرانقدر در دوره ی شاه طهماسب صفوی است. از جمله آثار اوست: تفسیر منهج الصادقین فی الزام المخالفین و خلاصه ی این تفسر به نام خلاصه المنهج، زبده التفاسیر، كشف الاحتجاج در شرح الاحتجاج طبرسی، ترجمه ی قرآن و تنبیه الغافلین و تذكره العارفین، ترجمه و شرح فارسی نهج البلاغه.[1].